hipokryta — m odm. jak ż IV, CMs. hipokrytaycie; lm M. hipokrytayci, DB. hipokrytatów «człowiek fałszywy, dwulicowy; obłudnik» Udawana, fałszywa serdeczność hipokryty. ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
faryzeusz — m II, DB. a; lm M. e a. owie, DB. y a. ów 1. hist. «członek stronnictwa religijno politycznego w starożytnej Judei, powstałego w II w. przed n.e., reprezentującego narodowy, konserwatywny kierunek w judaizmie i ścisły formalizm religijny» 2.… … Słownik języka polskiego
obłudnik — m III, DB. a, N. obłudnikkiem; lm M. obłudnikicy, DB. ów «człowiek obłudny, fałszywy, dwulicowy; hipokryta» … Słownik języka polskiego
faryzeusz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e || owie, D. y || ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}rel. {{/stl 8}}{{stl 7}} w starożytnej Judei: członek sekty skrupulatnie przestrzegającej zewnętrznych przepisów… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
hipokrytka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. hipokrytkatce; lm D. hipokrytkatek, {{/stl 8}}{{stl 7}}forma ż. od rz. hipokryta; obłudnica. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obłudnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. obłudnikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} mężczyzna obłudny; hipokryta {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień